Μετά την μεγάλη φωτιά στην Ιστορική Λέσχη Αρίσβη, αναδιοργανώσαμε λίγο τη σκέψη μας για την ευθύνη που έχουμε ως κοινωνία απέναντι στην κληρονομιά, την ιστορία και την διαφύλαξη τους.
Φυσικά η φωτιά στη Λέσχη ήταν κάτι απρόβλεπτο, όμως υπάρχουν λύσεις πρόληψης και ειδικά σε πράγματα οφθαλμοφανή όπως είναι η περίπτωση της Ιστορικής Μονής Λειμώνος Καλλονής, η Μονή του Αγίου Ιγνατίου ευεργέτη της Καλλονής, Αγαλιανού.
Κάναμε τη βόλτα μας ένα ήσυχο πρωινό της εβδομάδας που μας πέρασε και μέσα απο την ησυχία της φύσης αλλά και τις "φωνές" του κτιρίου, μας απέμειναν τρομερά δυνατά συναισθήματα αγωνίας, στενοχώριας και
έκκλησης για βοήθεια!
Η Μονή Λειμώνος έχει δυο τρομερά αντιφατικά χαρακτηριστικά που σου δημιουργούν εκκωφαντικά μηνύματα.
Διαθέτει μια απέραντη γαλήνη, οξυγόνο, φύση, ηρεμία, περιβάλλον μοναδικό και φυσικό τοπίο που σε "ταξιδεύει" σε ορίζοντες μεγάλους. Έχει όμως και μια απίστευτα δυναμική αύρα που σε κάνει να νιώθεις μοναδικός για την περιοχή στην οποία ζεις.
Η ιστορία του τόπου σου σε χειρόγραφα, σε άμφια, σε επιστολές, αντικείμενα και παράδοση.
Η ιστορία του τόπου σου στη λαογραφία, σε κάνει να "μουδιάζεις" για το πόσα πράγματα έχει αυτό το μοναστήρι.
Ένα μοναστήρι που αποτελεί το επιβλητικότερο στο νησί και ένα από τα εντυπωσιακότερα ευρέως στην Ελλάδα, το οποίο έχει αυξήσει κατακόρυφα την επισκεψιμότητα του τα τελευταία χρόνια εξ' αιτίας του εντυπωσιακού "λίφτινγκ" στην πρόσοψη του.
Τα τελευταία χρόνια αρμολογήσεις, ενισχύσεις κολονιών, αναστηλώσεις κτιρίων, αντικαταστάσεις κουφωμάτων, και πολλά πολλά άλλα, το κάνουν ένα πραγματικά "στολίδι" στην περιοχή.
Ο ζωολογικός του κήπος δε; Πανέμορφος!
Αφορμή όλων αυτών ήταν η επιστροφή του πατήρ Ιακώβου απο την Αμερική στο μοναστήρι το οποίο ξεκίνησε την ιερατική ζωή, στο μοναστήρι απ' το οποίο γαλουχήθηκε και το αγάπησε σαν σπίτι του.
Στη βόλτα μου στην γαλήνια αυτή τοποθεσία, τον συναντήσαμε και μιλήσαμε αρκετή ώρα μαζί του,
Αντιληφθήκα πόσο πολύ αγαπά το μοναστήρι, την μεγάλη του αγωνία να το δει ολοκληρωμένο όπως το έχει φανταστεί αλλά και την πικρία του για τα όσα έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια.
Όνειρο του, να μπορέσει να φτιάξει ολοσχερώς το μοναστήρι, να μπορέσει να φτιάξει τις σκεπές που βάζουν νερά, τα πατώματα που αρχίζουν να κάνουν καθίζηση, τα κουφώματα τα σάπια, να διαφυλάξει την ιστορία του τόπου σε κτίριο σωστό και με κατάλληλες συνθήκες.
Θέλημα του είναι ένα σωστό σύγχρονο γηροκομείο!
Αγωνία του μεγάλη η δεξιά πτέρυγα, εκεί που βρίσκεται και το κελί του Αγίου Ιγνατίου η οποία με έναν μικρό σεισμό, θα καταρρεύσει!
Ανοιγμένες κολώνες, σκεπή που στάζει, πατώματα που έχουν σαπίσει, τοίχοι που πέφτουν.
Το μοναστήρι "φωνάζει" να το διασώσουμε, πρέπει να το είχαμε ήδη ακούσει!
Όπως είπε ο πατήρ Ιάκωβος, έχει πάρει αρκετές πρωτοβουλίες για τη μονή. Ήταν αναγκαίο για να μπορέσει να προλάβει δύσκολες καταστάσεις και μη αναστρέψιμες. Έχει καταφέρει ως ένα μεγάλο βαθμό να το εκπληρώσει αλλά υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μέχρι το επιθυμητό τελικό αποτέλεσμα.
Οι πρωτοβουλίες του αυτές τον έφεραν προ εκπλήξεων όπως λέει, και με καταστάσεις που τον γέμισαν πικρία καθώς κυνηγήθηκε αρκετά και από πολλούς παράγοντες τους οποίους παρά την στενοχώρια στο πρόσωπο του δεν θέλησε να μας αναφέρει, κρατώντας την ταπεινότητα του.
"Μελέτες ακούω. Μελέτες δεν βλέπω. Έργα δεν βλέπω. Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε για μελέτες για έναρξη εργασιών τις οποίες δεν βλέπουμε. Η Παναγία των Παρισίων, ένα τεράστιο μνημίο παγκόσμιας κληρονομίας μέσα σε τρία χρόνια επισκευάστηκε. Εμείς δεκαετίες ολόκληρες αφήνουν μια τέτοια μονή, ένα τέτοιο στολίδι, την ιστορία μας, να σαπίζει και να διαβρώνεται. Έχουμε χειρόγραφα, την ιστορία της Καλλονής σε απλές αίθουσες. Πρέπει να τοποθετηθούν εδώ κλιματιστικά, αφυγραντίρες και μηχανήματα διατήρησης τους. Η μονή πέφτει, έχει ανοίξει. Θέλω να την φτιάξω και δεν με αφήνουν.
Έχω ακούσει πως η μονή φτιάχνεται απο τα 1,2 εκατομμύρια που ανατέθηκαν απο το ΕΣΠΑ για να χρησιμοποιηθούν για τη Μονή. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τα χρήματα αυτά ακόμη είναι στην αρχαιολογική υπηρεσία δεν έχουν χρησιμοποιηθεί εδώ. Όλα όσα έχουν γίνει είναι από πρωτοβουλίες μου."
Περπατώντας πήγαμε και στον ζωολογικό κήπο τον οποίο είχε προ ετών πολλών ξεκινήσει ο πατήρ Νικόδημος. Πλέον και αυτός είναι ανανεωμένος και προσεγμένος.
Νέες περιφράξεις, νέα ζωάκια και εικόνες που σε κάνουν να αναθεωρείς στη ζωή. Ένας επίγειος παράδεισος.
Για σκεφτείτε δηλαδή να γίνει ένα θαύμα, να γίνουν όλα όσα πρέπει και να έχουμε ένα τεράστιο κύμα επισκεπτών και να βλέπουν ένα ολοκληρωμένο μοναστήρι!
Για φανταστείτε να προνοήσουμε μια φορά και να μπορέσουμε να διαφυλάξουμε την ιστορία μας πριν αυτή πάθει κάποια ζημιά!
Μπήκα και φυσικά για κεράκι στο καθολικό του Αγίου Ιγνατίου. Συνήθως πήγαινα βράδυ στον εορτασμό του Αγίου Ιγνατίου. Αντίκρισα κάτι ανατριχιαστικό. Οι τοιχογραφίες φουσκωμένες, ο τοίχος έτοιμος ν ανοίξει και να παρασύρει μαζί του και κομμάτια των ιστορικών αυτών αγιογραφιών!
Λίγο πριν αποχωρήσω, ανεβήκαμε στον πάνω όροφο. Η στενοχώρια μας διπλή. Απο τη μια πεσμένοι και σάπιοι τοίχοι, από την άλλη άμφια του Μητροπολίτου Μαλλιαρού, αντικείμενα αξίας και ιστορίας, λαογραφικά στοιχεία και άλλα πολλά, "σαπίζουν" μόνα τους αντί να εκθέτονται ως μουσειακά.
Τεράστιες αίθουσες μένουν κλειστές, σιωπηλές, γεμάτες σκόνη αλλά και με μία απίσευτη ενέργεια έτοιμη να της δώσεις νόημα και να ξεκινήσει να "μαγεύει" τους επισκέπτες.
Στεναχωρήθηκα που τέτοια αντικείμενα αξίας σαπίζουν κλειδωμένα και εμείς σαν πολιτεία αδιαφορούμε.
Λίγο πριν φύγω, στάθηκα στο εκκλησιαστικό περίπτερο της Μονής. Μια παρατημένη αποθήκη, η οποία έπειτα απο καταπληκτική δουλειά, έγινε ένα πρώτης τάξης περίπτερο. Να θυμίσουμε πως μέχρι πρότινος το περίπτερο ήταν στην είσοδο, στον εξωτερικό χώρο, κάτι που δεν ήταν αισθητικά ωραίο.
Έφυγα με προβληματισμό, σκέψεις και στενοχώρια...
Μακάρι κάτι να γίνει έπειτα απο τα όσα σας δημοσιοποίησα, μακάρι κάτι να προλάβουμε πριν να είναι αργά!
Ας βοηθήσουμε έναν άνθρωπο που ήδη "ανέστησε" τη μισή Μονή, να μπορέσει να συνεχίσει και την υπόλοιπη.
Δρατήριους ανθρώπους θέλουμε, αν τους βρίσκουμε ας τους στεκόμαστε δίπλα να κάνουν κι άλλα, ας μην τους κόβουμε τον "αέρα" προσφοράς.
Comments