«Ό,τι φοβάσαι δεν είναι αγάπη»: Μια συγκλονιστική βραδιά στην Καλλονή για τις αθέατες διαδρομές της έμφυλης βίας

Στην καρδιά της Καλλονής, εκεί όπου οι κοινότητες της Δυτικής Λέσβου συνηθίζουν να στέκονται η μία δίπλα στην άλλη στα δύσκολα, χθες το απόγευμα άναψε μια μικρή, αλλά αποφασιστική φλόγα αντίστασης απέναντι στην έμφυλη βία. Το Δημοτικό Θέατρο Καλλονής γέμισε από γυναίκες –και αρκετούς άνδρες– που ήρθαν όχι απλώς να παρακολουθήσουν μια εκδήλωση, αλλά να διεκδικήσουν χώρο, φωνή, προστασία.

Ο Δήμος Δυτικής Λέσβου, μέσω της Αντιδημαρχίας Κοινωνικής Προστασίας, διοργάνωσε την εκδήλωση «Ό,τι φοβάσαι δεν είναι αγάπη», μια θεματική βραδιά βαθιάς ενσυναίσθησης και γνώσης για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών. «Οι δράσεις αυτές πρέπει να συνεχιστούν και να επεκταθούν», τόνισε στον χαιρετισμό του ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Προστασίας Νίκος Αλεξανδρής, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για διαρκή συνεργασία με τις γυναικείες κοινότητες της περιοχής.

Ο κύκλος που δεν κλείνει μόνος του

Στο επίκεντρο της βραδιάς στάθηκε η καθηγήτρια Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Αναστασία Ζήση. Με καθαρό, επιστημονικά τεκμηριωμένο και ταυτόχρονα βαθιά ανθρώπινο λόγο, ανέλυσε τις πολυεπίπεδες μορφές της κακοποίησής μέσα στη σχέση: λεκτική, ψυχολογική, οικονομική, σεξουαλική, σωματική.

Στην ομιλία της με τον εύγλωττο τίτλο «Πώς σταματάς τον έρωτα όταν αυτός πληγώνει», παρουσίασε τον «κύκλο της βίας» – την ένταση που χτίζεται αθόρυβα, την έκρηξη που διαλύει και τον ψεύτικο μήνα του μέλιτος που εγκλωβίζει. Ένας κύκλος που δεν σπάει από μόνος του, αλλά μόνο με βοήθεια, τόλμη και υποστήριξη.

Τρόποι διαφυγής – και η σημασία του να μη μένει καμία μόνη

Η Κοινωνική Λειτουργός Βαρβάρα Χωριατέλλη, η ψυχολόγος Μαρία Τσαλαπατάνη και η Κοινωνιολόγος Ελένη Καρούλη μίλησαν για το πώς μπορεί μια γυναίκα να βρει διέξοδο: από τη γραμμή άμεσης βοήθειας έως τα τοπικά δίκτυα υποστήριξης που λειτουργούν διακριτικά, πρακτικά και αποτελεσματικά.Η παρουσίαση αποσπασμάτων από το «Ημερολόγιο της Έμφυλης Βίας» προκάλεσε βαθιά συγκίνηση· ένας καθρέφτης σιωπών που σπάνε, ζωών που σημαδεύτηκαν, αλλά δεν έσβησαν.

Το θέατρο ως μαρτυρία

Κεντρική στιγμή της βραδιάς αποτέλεσαν οι θεατρικές ιστορίες που απέδωσαν οι Δέσποινα Λειβαδιώτη, Κλεάνθη Παντελίδου και Νατάσα Κιτιρλή, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Χριστόδουλου Χατζηιωάννου.

Μικρές σκηνές, λίγα λόγια, αλλά μεγάλοι κραδασμοί: μνήμες τραύματος, καθημερινές βίαιες σκηνές που συχνά δεν φτάνουν ποτέ σε μια καταγγελία, μια αίθουσα δικαστηρίου, μια σελίδα στατιστικής. Το θέατρο έδωσε ανθρώπινο πρόσωπο σε όσες δεν μπόρεσαν ποτέ να μιλήσουν.

Η λογοτεχνία που καθρεφτίζει την αλήθεια

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την ανάγνωση ενός σπαρακτικού αποσπάσματος από το βιβλίο «Η αγάπη μπορεί» της συγγραφέως και Προέδρου της Ένωσης Λογοτεχνών Αιγαίου, Στέλλας Πετρίδου. Λόγια που έπεσαν στην αίθουσα σαν ψίθυρος, σαν προσευχή, σαν υπόσχεση ότι η αγάπη δεν πονάει – κι όταν πονάει, τότε δεν είναι αγάπη.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Παρασκευαΐδης, ο Αντιστράτηγος ε.α. Ελευθέριος Ντουρουντούς, ο Πρόεδρος του Κοινωνικού Συνδέσμου Προστασίας Νικόλαος Σπανός και η Πρόεδρος της «Ηλιαχτίδας» Βασιλική Ανδρεαδέλλη.

Ήταν μια βραδιά συλλογικής συνείδησης, ένα κάλεσμα εγρήγορσης σε κάθε σπίτι, σε κάθε κοινότητα, σε κάθε θεσμό.Στην Καλλονή, χθες, άναψε μια φλόγα. Κι αν κάτι έγινε ξεκάθαρο, είναι πως αυτή η φλόγα δεν πρέπει να σβήσει.